Yatak istirahati ve immobilizasyonun yani hareketsizliğin kötü sonuçları toplum tarafından pek bilinmemektedir. İmmobilite (hareketsizlik) ve fiziksel aktivitelerde azlık vücudumuzda pek çok kötü sonuçlar doğurmaktadır.

Önceleri genel olarak istirahatin vücudun etkilenen parçasının iyileşmesini hızlandırdığı düşünülürdü fakat daha sonra yapılan araştırmalar fiziksel hareketsizliğin vücutta etkilenmeyen kısımda başka problemlere yol açtığını ortaya çıkardı. Örneğin sert bir alçı ile kemiklerin immobilize edilmesi yani sabit bir durumda hareketsiz bırakılması, kırık sonrası kemik iyileşmesi için faydalıdır fakat bu durum sağlıklı kemiklerde zayıflama ve eklemlerde sertlik gibi istenmeyen durumlara yol açabilir.

Yapılan çalışmalar uzun süreli yatak istirahatine alınan hastalarda erken mobilize edilmeyenlerin durumunun kötüye gittiğini ve  güçsüzlük, eklem sertlikleri, derin ven trombozu (DVT), postürel hipotansiyon gibi olumsuz sonuçlara yol açtığını bildirmiştir. Klinik deneyimler erken mobilizasyonun sağlanması yönünde bir yaklaşım geliştirmiştir.

Hareketsizliğin kas iskelet sistemi üzerindeki etkileri;
-kas güçsüzlüğü, yorgunluk ve kas erimesi
-kas ve eklem sertlikleri
-ağrı
-kemik erimesi
-eklem hareket açıklıklarında azalma

Ayrıca uzun yatak istirahatlerinin hastalarda kalp ve akciğer kapasitelerinde azalmaya, üriner enfeksiyon, iştah kaybı, kabızlık, bağışıklıkta azalma, anksiyete ve depresyon gibi sistemsel durumlara da yol açmaktadır.

Sonuç olarak bütün bu kötü sonuçların gelişmesini önlemek amacıyla fizik tedavi uygulamaları ön plana çıkmaktadır.
Erken dönemde yapılan fizik tedavi, mobilizasyon, egzersizler ve solunum terapisini içeren uygulamaların hastaların ilerleyen dönemlerde yaşam kalitesini yükseltmektedir ve oluşabilecek kötü sonuçları azaltmaktadır. Bu nedenlerden dolayı uzun süreli yatak istirahati alan hastalarda fizik tedavinin önemi günden güne artmaktadır.

fizik tedavi yatış hastası fizik tedavi kas zayıflığı fizik tedavi